De eerste keer…

de eerste keer - buggy II

Het eerste levensjaar van je baby zit vol eerste keren. Het eerste kreetje, de eerste keer een pamper verversen, het eerste tandje… Vaak wordt vergeten dat je als (kersverse) ouders geconfronteerd wordt met materialen en hulpmiddelen die je voordien niet zo bekend of zelfs eerder vreemd waren. En het is niet zozeer de komst van de baby die je relatie lichtjes onder druk kan zetten dan wel het eerste gebruik van dat babymateriaal.  

De eerste keer… een baby in een rompertje

Daar stonden we dan in onze kamer op de materniteit. Trotse kersverse ouders. En voor het eerst gingen we onze kleine meid een rompertje aantrekken. Ik wilde haar heel graag een gepersonaliseerd rompertje aandoen. Daarop stond namelijk de afbeelding van mijn vriend met een leuke tekst erbij. Het was stikheet in de kamer. De verwarming kon niet worden bijgeschakeld en het zweet droop van me af. Al kwam dat ook een beetje door de zenuwen, want je kleine baby voor het eerst aankleden, dat is toch iets bijzonders.

Met ons tweetjes gingen we de nieuwe opdracht aan, maar dat ging niet van een leien dakje. We kregen haar armpjes er niet goed in, moesten trekken aan het kledingstuk. En al snel hoorde ik mijn vriend lichtjes verwijtend zeggen dat ik beter grotere body’s had meegebracht. Tussen de andere kledingstukken was geen groter formaat te vinden. En ik was er rotsvast van overtuigd dat deze kledingmaat nochtans goed zou zijn.

Met het schaamrood op de wangen vroeg ik hulp aan de vroedvrouw die net de kamer binnen kwam. Verbaasd keken we toe hoe zij met enig gemak het bodytje over het hoofdje van mijn kleine meid trok. Hups de armpjes er in en onderaan de knopjes dicht. En mijn mond viel nog meer open toen we zagen dat het rompertje helemaal niet te klein, maar zelfs nog een beetje te groot bleek te zijn.
Ah ja, voor alles een eerste keer. En het blijft wel een leuke herinnering.  

de eerste keer - rompertje

De eerste keer… een baby in een draagdoek

Tijdens mijn zwangerschap hadden we gelezen over de voordelen van een draagdoek. Zowel mijn partner als ikzelf vonden het een fijn idee om onze kleine baby zo dicht bij ons te hebben. Het leek ons ook handig om intussen zelf iets te kunnen doen, zoals eten, terwijl onze baby lief en teder tegen ons lag te slapen.

De verkoopster van de winkel waar onze geboortelijst lag, stelde voor om een draagdoek uit te proberen alvorens aan te kopen. Maar neen, dat hoefde niet voor ons, we waren overtuigd en het zou ons wel lukken. Met een filmpje op YouTube bij de hand probeerde vriendlief het ding meteen uit. Hup, over de schouders, een stuk langs hier, een stuk langs daar en nog ergens een knoop. Niet simpel, maar een paar keer proberen met het filmpje als voorbeeld en het zou wel lukken.

Tot het zo ver was. Een ontroostbare baby. Goed moment om de draagdoek aan te doen. Na minutenlang gesukkel en dan nog eens een baby er in te krijgen, was de baby niet eens getroost.
Op naar plan B: we proberen te voorzien wanneer onze baby een lastig momentje zou hebben. Dus vriendlief knoopte op voorhand de draagdoek. Klaar om kleine Mara te troosten als het zover was.
Toegegeven, het lukte wel om haar in de draagdoek te krijgen, maar het bleek haar ding niet te zijn. Ze vond het zelf niet echt fijn.

En de combinatie draagdoek en zelf iets eten stelden we ons idealistischer voor dan het eigenlijk was. Bij elke hap was het opletten dat er geen eten over haar hoofdje werd gemorst.

you tube

Op een rustiger moment waagde ik me er zelf ook eens aan: de draagdoek leren aandoen. YouTube aan. Het filmpje ging me te rap. Wat de mama met de kleine baby in het filmpje me op vijf minuten trachtte aan te leren, lukte me pas door tientallen keren op pauze te drukken, terug te spoelen, nog eens af te spelen en toch nog maar eens terugspoelen.

Hoe leuk het achterliggende idee van een draagdoek ook was, het was ons ding niet. Niet het mijne, want ik kreeg dat ding amper goed geknoopt, laat staan dat ik er nog een baby in kreeg. Niet dat van mijn vriend, want de baby bleef ontroostbaar. En nog minder van de baby, die het zelf geen pretje vond. Ik geloof nog steeds in de meerwaarde en de voordelen van een draagdoek, maar onze draagdoek zit mooi terug in de verpakking.  

baby sleeping

En geloof het of niet, maar onze dochter zat maanden later wel graag in de draagzak om te wandelen. Gelukkig maar!

De eerste keer…en de buggy  

De buggy. Oh wat wordt deze herinnering nog af en toe naar boven gehaald.

Bij het vastleggen van onze geboortelijst werden heel wat spullen al op voorhand bij ons thuis geleverd. Zo ook de kinderwagen die bestond uit een reiswieg, maxi-cosi en een gewone buggy. Met onderstel, uiteraard.
De man die de spullen leverde, nam de tijd om ons alles te tonen: zo zet je het onderstel klaar, dit moet je gebruiken als tussenstukken voor de reiswieg of maxi-cosi, trekken aan deze hendel, duwen aan deze twee knoppen…
We mochten hem ook altijd contacteren als we nog vragen hadden. Maar we hadden geen vragen meer, we hadden het allemaal goed begrepen. Of dat dachten we toch. We probeerden thuis alles eens uit en dat lukte wel.

de eerste keer - buggy

Tot we een uitstap deden. Onze kleine meid was toen een paar weken oud – het was nog volop winter – en mijn vriend had een schaatswedstrijd. En daar stonden we dan op de parking. De baby lief slapend in de auto. De ouders eerst nog lief proberend om de buggy in elkaar te steken.

Het leek simpel: onderstel + reiswieg. Maar we kregen dat ding (lees: onderstel) maar niet opengevouwen. Mijn vriend had al wat zenuwen voor de komende wedstrijd en kreeg er meteen een pak zenuwen bij. Ik zie hem nog trekken en sleuren aan dat ding. En vloeken, serieus vloekend. Ik denk dat we daar toch een tijdje stonden op de parking, in de kou. Tot plots één snokkende beweging van mijn vriend ervoor zorgde dat het onderstel openging. We wisten zelfs niet goed hoe we het hadden gedaan. Maar dat waren zorgen voor later, eerst ons haasten voor de opwarming en wedstrijd.

Thuis hebben we samen zeker tien keer na elkaar geoefend. Tot we het konden. Sindsdien zijn we pro’s geworden en heb ik al eens telefonische bijstand aan mijn ouders verleend.  Ze zaten met hetzelfde probleem.

De eerste keer… een relax wipper dicht plooien

Een heel leuk en handig ding, een relax wipper. De baby ligt op haar gemak en kan vanuit een ontspannende houding volgen wat je doet. Het is ook gemakkelijk in gebruik: één keer open klikken en daarna kies je de stand. Tot daar toe geen problemen. Verhuis je even van kamer, dan pak je dat ding zo mee.

Tot je eens ergens naartoe moet en de relax wipper opgeplooid wil meenemen. Aan geen kanten vond ik de juiste manier om de wipper terug dicht te plooien. En eigenlijk was het poepsimpel: gewoon het zwarte hendeltje met de vingers naar elkaar toe klikken en hups, dat ding plooit.

Grappig was het vooral toen mijn broer belde met hetzelfde probleem. Toen dacht ik: ik ben dus niet de enige.

baby relaxing

De eerste keer… met een autostoel op pad

En dan is het zover: de maxi-cosi wordt omgeruild voor de autostoel. Een autostoel is niet zoals een maxi-cosi: je plaatst het in de auto en laat het zitten. Je haalt het enkel uit als je naar de autokeuring moet. Dus we kochten twee autostoelen.

Doordat we vooral met mijn vriend zijn auto rijden, had ik het exemplaar van in mijn auto nog niet geprobeerd. Het leek me simpel: baby in de autostoel, riempjes aan en wegwezen maar.

Maar daar stond ik dan op de oprit van de onthaalmoeder. Baby in de autostoel? Gelukt. Riempjes aan? Gelukt. Riempjes aangespannen? Niet gelukt. Ik trok aan alles waar ik maar aan kon trekken en duwde op alles waar ik maar op kon duwen. Mijn kleine meid had er geen erg in; mogelijks lachte ze me stiekem uit. En gelijk had ze.

Tijd om een hulplijn in te schakelen: de onthaalmoeder. Ik was blij dat ze me niet alleen kon helpen, maar ook zei dat het een herkenbaar probleem is en zij daar ook wel af en toe op moet zoeken. Oef.  

Meer lezen?

Dit artikel verscheen intussen op Mama Baas. Klik hier voor meer artikels over baby en momlife. Je vindt er onder andere deze en andere artikels terug:

Facebooktwitterpinterestlinkedinmail

Een reactie achterlaten

Je e-mailadres zal niet getoond worden. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *