Met mijn hoofd in de wolken
Kerst en nieuwjaar waren nog maar net voorbij en we konden al meteen uitkijken naar het volgende feestje: de eerste verjaardag van onze dochter.
In de dagen voorafgaand haar verjaardag liep ik al met een speciaal gevoel rond. Ik kan niet goed omschrijven welk, maar het was zeker een positief. Ik liep met mijn hoofd in de wolken.
Throwback
Op haar verjaardag zelf herbeleefde ik alles van het jaar voordien, bijna tot op de minuut. Ik zie nog alles voor me.
Hoe we die dag opgebeld werden door de assistente van de gynaecoloog voor een extra controle. Dit omwille van het defect aan de monitor de dag er voor. De reistassen (lees: meervoud) die in de living klaar stonden met al onze spullen, want we hadden een voorgevoel dat we zouden moeten blijven in het ziekenhuis. Het uitzwaaien van de poetsvrouw. Ik hoor mezelf nog tegen haar zeggen dat we waarschijnlijk niet tegen de middag terug zouden zijn. Ik wist toen nog niet dat ik na drie dagen thuis zou zijn, met een pakketje bij. De trage automobilist in zijn grijze auto en ik roepend dat hij best wat sneller mocht rijden.
De mededeling van de vroedvrouw dat het geen controle meer zou zijn, maar dat mijn water bleek gebroken. En ik die dacht dat je water breekt zoals je in films ziet. Niet dus.
En dat het dus zover was. Ik hoor mezelf nog tijdens de weeën aan de vroedvrouw vragen of ik niet nog even naar huis mocht gaan. Een poging om mijn weeën even te pauzeren. Maar ik mocht niet.
En dan hét moment dat onze kleine spruit werd geboren en we haar voor het eerst in onze armen konden nemen. De eerste kreetjes, de eerste keer borstvoeding, de eerste keer sukkelen om haar body’tje aan te doen. Een jaar vol eerste keertjes.
Eén jaar baby en één jaar mama
Ja, die eerste verjaardag is echt wel speciaal. De o zo kleine tedere baby is nu een grote baby. Ze kruipt snel rond en zal binnenkort haar eerste stapjes zetten.
Op haar verjaardag kregen we verjaardagswensen van familie en vrienden. En er waren ook smsjes aan mij gericht. Niet alleen mijn dochter was een jaar geleden geboren, maar ook ikzelf als mama. Er werd mij gevraagd of ik niet emotioneel was. En hoewel ik een sentimenteel iemand ben, heb ik geen traantjes gelaten. Ik voelde me vooral nostalgisch. En liep met mijn hoofd in de wolken.
Onze kleine meid vond het ook allemaal heel fijn. In haar verjaardagsweek kreeg ze verschillende feestjes: bij de onthaalmoeder, onder ons drietjes en gezellig met de naaste familie. Spelen met ballonnen, zingen en dansen, cadeautjes opendoen en de smaak van pannenkoeken, taart en cupcakes ontdekken.
A trip to memory lane
Het is een cliché, maar het is wel zo. Tempus fugit…de tijd vliegt. Mijn schoonzus omschreef de eerste verjaardag als een ‘trip to memory lane’ en dat is het inderdaad ook.
Meer lezen?
Meer in Baby & Momlife. Dit artikel werd intussen gepubliceerd op Mama Baas.
